mahaprabhuji

"Wszystkie żywe stworzenia są światłem Boga." 

Wielki Indyjski święty i zrealizowany w Bogu mistrz Bhagwan Sri Dip Narayan Mahaprabhuji był prawdziwą inkarnacją boskiej Miłości i Mądrości. Mieszkał i pracował w Rajasthanie, w Indiach od roku 1828, aż do 1963. 

Urodził się już jako doskonały i natchniony, a jego życie pełne było niezliczonych, cudownych wydarzeń i czynów. Wielu wspłczesnych mu ludzi, którzy żyją do dzisiaj, poświadcza jego cuda. Ashram Sri Mahaprabhujiego w Bari Khatu na skraju Pustyni Thar, wkrótce po jego fizycznym rozejściu się z tym światem, stał się miejscem pielgrzymek. Dążący do Boga zjeżdżali się z całego świata, aby poczuł święte promieniowanie, którym to miejsce jest przeniknięte. 

Sri Mahaprabhuji dedykował całe swoje życie służbie wszystkim stworzeniom. Poprzez przykład i słowa przekazywał wszystkim, którzy do niego przyszli - bez względu na ich religię, czy narodowość, płeć, czy pozycję socjalną, najwyższą i niezmienną prawdą Sat Sanatan Dharmy. 

SAT SANATAN DHARMA znaczy prawdziwy związek (relacja) z Boskim Ja. Jest to niezmiennie rządząca "religia", która łączy i jednoczy wszystkie żywe stworzenia. Mówi ona, że wszystkie żywe istoty noszą w sobie tę samą, boską iskrę. 

"Kochaj każdą żywą istotę, przynajmniej tak ja siebie samego"- to zdanie jest esencją przesłania Mahaprabhujiego jakie kieruje on do rodzaju ludzkiego. "Kochać" znaczy: rozumieć, przebaczać, pomagać, dawać. Wszystkie żywe stworzenia, ludzie i zwierzęta, są dziećmi Pana i Jego częcią. Dlatego człowiek jest w tym samym czasie jednym z Bogiem i całym Stworzeniem. Życiowym zadaniem człowieka jest rozpoznać prawdę i realizować ją na Ziemi. Znaczy to pozbyć się dzielącego egoizmu i pełnego uprzedzeń samolubstwa, tak, aby żyć w jedności i harmonii ze wszystkimi żyjącymi istotami. Ludzie powinni współpracować pomagać i wspomagać siebie nawzajem. 

W wieku 135 lat Sri Mahaprabhuji opuścił Ziemię w dzień i godzinę, którą przewidział już rok wcześniej. Lecz jego duch jest obecny, a światło, które rozświecił w sercach swoich uczniów jest nieusuwalne, tak jak boski płomień, będący swoim własnym źródłem.